هدف این پژوهش مقایسه توانایی خودتعیین گری و مولفه های آن در افراد با آسیب شنوایی، بینایی و بدون آسیب بود. نمونه پژوهش 116 نفر (32 نفر با آسیب بینایی، 21 نفر با آسیب شنوایی و 63 نفر بدون آسیب) از افراد با آسیب شنوایی، بینایی و بدون آسیب شهر شیراز بودند. افراد با آسیب شنوایی و بینایی با روش نمونه گیری در دسترس و افراد بدون آسیب با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. از پرسش نامه توانایی خودتعیین گری گومز - ولا، وردوگو، جیل، گوربلا و همایر برای سنجش توانایی خودتعیین گری استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شد. نتایج نشان داد که توانایی خودتعیین گری افراد بدون آسیب به طور معنی داری بیشتر از توانایی خودتعیین گری افراد با آسیب شنوایی و بینایی است. شایان ذکر است که بین توانایی خودتعیین گری افراد با آسیب شنوایی و بینایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج تحلیل واریانس (مانوا) نشان داد که توانایی خودتعیین گری افراد بدون آسیب در خرده مقیاس های استقلال رفتاری و توانمندسازی روان شناختی نسبت به افراد با آسیب شنوایی و بینایی به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین در هیچ یک از خرده مقیاس های توانایی خودتعیین گری بین افراد با آسیب شنوایی و بینایی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. با توجه به یافته های این پژوهش می توان بیان کرد که آموزش توانایی خودتعیین گری برای افراد با آسیب شنوایی و بینایی ضروری است.

اندیشه حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) در رابطه با دفاع مقدس مبتنی بر مشارکت مردم در همه امور مهم کشور در ابعاد مختلف تعیین شده است و در اندیشه امام(رحمه الله علیه) تنها کلید راه گشا، بسیج عمومی مردم است که می تواند مشکلات را مرتفع نماید. در هشت سال دفاع مقدس در کنار فرماندهان نظامی، مدیران دولتی در سازمانها و موسسات غیرنظامی در پشت جبهه های نبرد، تداوم و استمرار مقاومت در مقابل دشمن پشتیبانی کرده اند. در این پروژهش سعی شده است از روش توصیفی و تحلیلی و کیفی با بهره گیری از تجربیات 15 نفر ازمدیران غیرنظامی و مصاحبه با آنان، پدیده مدیریت جنگ تحمیلی را در شهرها و پشت جبهه مورد بررسی قرارداده وبا دسته بندی و خلاصه کردن و تفسیر و تجارب مدیریتی آنان در زمان جنگ تحمیلی ده اقدام برجسته مدیران نتیجه گیری شده است و می تواند الگویی برای نسل ها در آینده باشد لذا بازخوانی تجارب مدیران دولتی آن دوران از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد و می تواند موتور محرک پیشرفت ایران در مولفه های مختلف باشد.

مراقبت گری در روابط صمیمانه بزرگسالی، یکی از اجزاء بسیار مهم رابطه زوجی است؛ که با این وجود در مطالعات قبلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر پیش بینی ابعاد مراقبت گری بر اساس مولفه های هوش هیجانی با میانجی گری عزت نفس بود. تعداد 245 نفر از مردان متاهل دانشجوی دانشگاه شهید بهشتی در این پژوهش شرکت نمودند. شرکت کنندگان پرسشنامه مراقبت گری (CQ)، مقیاس عزت نفس روزنبرگ (RSES) و پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که کلیه مولفه های هوش هیجانی (به استثنای آگاهی اجتماعی) بر کلیه ابعاد مراقبت گری با میانجی گری عزت نفس اثر معنی دار دارد (p<0. 001). به این معنا که مردان با هوش هیجانی بالاتر، از عزت نفس ببشتری برخوردار بوده و مجاورت و حساسیت مراقبت گری بیشتری را گزارش کردند. در مقابل مردان با هوش هیجانی پایین تر، عزت نفس کمتری داشته و کنترل و اجبار مراقبت گری بیشتری را گزارش کردند. اگرچه مولفه آگاهی اجتماعی با میانجی گری عزت نفس بر ابعاد مراقبت گری اثر معنادار نداشت؛ اما به طور مجزا میان دو به دوی این متغیرها همبستگی معنادار وجود داشت (p<0. 001). بر اساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که مراقبت گری از هوش هیجانی و عزت نفس تاثیرگذار می پذیرد. بنابراین، ارتقا هوش هیجانی و عزت نفس می تواند به مراقبت گری موثرتر (حساسیت و مجاورت) منجر شود.

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودتعیین گری مذهبی توسط سبک های دلبستگی بود. جامعه مورد مطالعه دانش آموزان دختر و پسرپایه پیش دانشگاهی(18 تا 21 سال) شهرستان زاهدان در سال تحصیلی90-1389 بود. نمونه ی پژوهش شامل 346 که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده های مورد نظر پژوهش از پرسش نامه خودتعیین گری مذهبی ریان و همکاران و مقیاس تجدیدنظرشده دلبستگی کولینز و رید استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون گام به گام مورد استفاده قرار گرفت. نتایج همبستگی نشان داد سبک دلبستگی ایمن با خود تعیین گری مذهبی خودپذیر همبستگی مثبت دارد، سبک دلبستگی اضطرابی با خود تعیین گری مذهبی خودپذیر همبستگی معکوس دارد و سبک دلبستگی اجتنابی همبستگی مثبت با خود تعیین گری درون فکنی شده نشان می دهد. براساس رگرسیون گام به گام، سبک دلبستگی اجتنابی به میزان 012/0 واریانس سبک خودتعیین گری مذهبی درون فکنی شده راتبیین می کند و سبک دلبستگی اضطرابی به میزان 037/0 واریانس سبک خود تعیین گری مذهبی خودپذیر را تبیین می کند. بنابر این، هر چه انگیز های مذهبی درونی تر می شود تضاد سبک دلبستگی اضطرابی و اجتنابی با آن بیشتر می گردد.

همه کشورهای جهان به طور معمول از «رئیس کشور» برخوردار هستند. بسته به شکل نظام سیاسی که ممکن است نظام جمهوری باشد یا نظام پادشاهی، رئیس کشور ممکن است «رئیس جمهور» خوانده شود و یا عنوان او «پادشاه» باشد. اکنون، موضوع این است که روسای کشورهای مختلف با عناوین مختلف جایگاه و نقش های متفاوتی دارند. یعنی در برخی کشورها، یک رئیس کشور کاملا قدرتمند و برخوردار از جایگاه و نقش اجرایی واقعی وجود دارد و برعکس، در برخی دیگر از کشورها رئیس کشور تنها برخوردار از یک جایگاه و نقش تشریفاتی و غیر اجرایی است. اکنون سوال این است که سبب این تفاوت در جایگاه چیست؟ در این مقاله بیان می شود که این تفاوت میان جایگاه روسای کشورهای مختلف صرفا ناشی از اختیارات رئیس کشور نیست. یعنی جایگاه و «قدرت» رئیس کشور معادل «اختیارات» رئیس کشور نیست. بنابراین، جایگاه و قدرت رئیس کشور برآیند و محصول مجموعه ای از عوامل حقوقی نظیر شیوه انتخاب و غیرحقوقی همچون ویژگی های شخصیت است که اختیارات رئیس کشور یکی از این عناصر است.

امارات متحده عربی، به عنوان کشوری کوچک در خلیج فارس که از هفت امارت تشکیل شده، در یک دهه اخیر در زمینه های اقتصادی، جذب سرمایه، فناوری پیشرفته، خرید تسلیحات نظامی و ورود به جرگه کشورهای دارای راکتور اتمی از رشد فزاینده ای برخوردار شده و سیاست خارجی خود را در سایه وابستگی مطلق به آمریکا و نزدیک شدن به رژیم صهیونیستی نسبت به قبل تهاجمی تر نموده است. تأثیر رویکرد امارات متحده عربی به ویژه سازش این شیخ نشین با رژیم صهیونیستی در مقابل منافع ملت فلسطین به عنوان اولویت اول جهان اسلام، بر امنیت منطقه مسأله مهمی است که با توجه به ساختار سیاسی-امنیتی منطقه و رهیافت بازیگران و کنش گران از جمله آمریکا، روسیه و چین پیچیده تر شده است. این پژوهش در پاسخ به این پرسش که مولفه های تهاجمی تر شدن سیاست خارجی امارات متحده عربی در منطقه غرب آسیا چیست و چرا این کشور در عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی در منطقه خلیج فارس پیش قدم شده است، این فرضیه را دنبال می کند که گسترش دخالت های امارات متحده عربی در حوزه تحولات منطقه غرب آسیا و خلیج فارس ناشی از جاه طلبی های این کشور است و همچنین علل سازش ابوظبی با رژیم صهیونیستی در راستای رویکرد صهیونیست ها برای مقابله با نفوذ منطقه ای ایران و تأمین منافع امنیتی و سیاسی امارات است. شتاب آمریکا و رژیم صهیونیستی برای اجرایی نمودن طرح معامله قرن بویژه موضوع مهم عادی سازی روابط عربی توسط کشورهایی که در یک دهه گذشته به نوعی با صهیونیست ها تعامل داشته اند همانند امارات، بحرین، سودان و مراکش، کلیدواژه مهمی است و این پتانسیل را دارد تا زمینه ساز تغییر ساختار سیاسی و امنیتی منطقه و تعیین سرنوشت و آینده فلسطین اشغالی و رژیم صهیونیستی باشد. در این پژوهش در ابتدا به مولفه های تهاجمی تر شدن سیاست خارجی امارات متحده عربی پرداخته می شود و سپس ساختار امنیتی-سیاسی امارات در رقابت با دکترین نئوعثمانی اردوغان و محور مقاومت مورد بررسی قرار می گیرد. در آخر نیز دلایل و ریشه های سازش امارات با رژیم صهیونیستی مورد واکاوی قرار خواهد گرفت. مبنای این مقاله، پژوهشی با روش توصیفی-تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات نیز کتابخانه ای و اسنادی است.

زمینه و هدف: وندالیسم به عنوان پدیده اجتماعی می تواند اثرات منفی مالی، روانی و اجتماعی زیادی را بر جامعه تحمیل نماید. همچنین می تواند سبب کاهش کیفیت محیطی در فضاهای عمومی گردد. با توجه به وقوع این پدیده در ارتباط با اموال عمومی و یا در مکان های که جامعه ذی نفع آن محسوب می شود پرداختن به آن دارای اهمیت است. پارک ها به عنوان فضای سبز عمومی سبب افزایش حس مشارکت و تعلق و خلق فضاهای سرزنده در شهر می شوند که وندالیسم به عنوان عاملی جهت کاهش کارکردهای فضاهای عمومی سبز (پارک ها) مطرح می باشد. لذا این پژوهش به بررسی مولفه های موثر بر وندالیسم در پارک ها پرداخته و جهت تعیین شاخص های پژوهش از مدل دلفی بهره گرفته شده است.روش شناسی: روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. جهت سنجش مولفه ها موثر بر وندالیسم از پرسشنامه استفاده شده است. حجم جامعه نمونه بر اساس فرمول کوکران انتخاب گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آمار استنباطی بهره گرفته شده است.یافته ها و نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش گویای آن است که در پارک های مورد مطالعه شاخص های مولفه های موثر بر وندالیسم به گونه ای متفاوت بر این پدیده تاثیر می گذارند. با توجه به نتایج تحلیل های آماری می توان بیان داشت که مولفه های اجتماعی، طراحی محیطی، موقعیت مکان و فردی به ترتیب بیشترین تاثیرات را بر متغیر وابسته وندالیسم داشته است. عوامل اجتماعی، طراحی محیطی و فردی به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر وندالیسم موثر بوده اند. موقعیت مکانی تاثیر غیرمستقیم بر وندالیسم داشته است.